Neden 8 Mart?

Neden mi? Çünkü; kadın cinayetleri işlenmeye devam ediyor. Kadına erkek şiddeti devam etmiyor mu? Devam ediyor. Kadın cinayetleriyle birlikte cezasızlık kültürü de devam etmiyor mu? Maalesef bu durum da devam ediyor. Failler, elini kolunu sallayarak aramızda dolaşmıyor mu? Neden peki? Kadın öldürmenin, neden cezai indirimi oluyor? Neden bir yasa kılıfına uydurulup tahliye kararları verilebiliyor? Soruyorum sadece neden? Toplumdan başlayarak, tek tek bireyine kadar, bu sorunun çözümü için neden her şehirde toplantılar yapılmıyor? Neden tartışma kültürü oluşturamıyoruz? Neden platformlar kurulmuyor? Hali hazırda en büyük toplumsal sözleşmemiz olan İstanbul Sözleşmesi neden kaldırıldı? Farkındalık oluşturmak bu kadar mı zor? Bu mesele için artık toplumun kanayan yarası falan demiyorum. Çünkü her yer kan revan içinde. Gün geçmesin ki yeni bir kadın cinayeti haberine uyanmayalım. Gün geçmesin ki sokak ortasında katledilen bir kadın cinayeti haberi okumayalım. Bir gazeteci olarak vicdanım rahatsız. Artık kadın cinayeti haberleri yazmak istemiyorum. Çünkü artık kadına erkek şiddeti son bulsun istiyorum. Neden bu ülkede kadınların öldürülmesi için bahaneler üretiliyor? Üzgünüm, neden neden neden demekten kendimi alamıyorum. Daha iyi bir dünya için hep birlikte elimizi taşın altına koymamız gerekmiyor mu? Çocuklarımızı krallar, babalar, abiler gibi büyütüp pohpohlayacağımıza önce insan gibi yetiştirmemiz gerekmiyor mu? İyi biri olmanın erdemi insan kalmak değil midir? Herkes bir zaman diliminde bebek olarak dünyaya gelmedi mi? “Bir bebekten katil yaratılan” düzen el birliğiyle yaratıldıysa, bu düzeni sorgulamak, bu meseleyi çözmek yine bizlere düşmüyor mu? Savaş oluyor, ölenler,  kadınlar ve çocuklar… Sokakta, yerde, gökte neden hep kadınlar ölüyor. Neden kadınlar tarafı olmadığı çatışmaların ölen veya öldürülen tarafı? Karar vericilerin erkek olduğu dünyanın mağdurları ve mazlumları neden kadın? Neden erkek egemen bir dünyada yaşıyoruz? Eşitlik çok mu zor? Farklılıklarımız zenginlik değil mi? Birlikte karar alabileceğimiz bir yaşam kültürü oluşturmak zor olmasa gerek değil mi? Başarabiliriz. Evet, vicdanlar rahatsız! Çünkü herkesin gözü gibi bakıp, büyüttüğü yavrusu bir gün bir katil tarafından hayattan koparılabiliyor. Bakın bu durumu kelimelere döküp yazabiliyoruz! Ne yazık ki bu ülkede bu durum pamuk ipliğine bağlı olacak kadar da basit! Acı gerçek! Evet, savaşsız, barış içinde yaşayabileceğimiz bir dünya mümkün? Mümkün. Neden, mümkün olmasın ki? Hemen şimdi diyebilir miyiz? Neden demeyelim?

• Yazar: Cihat Öztürk